در قدیم الایام از عسل و موم برای تهیه انواع غذاها استفاده می‌شد، بعدها از نیش زنبور برای درمان انواع بیماری‌ها استفاده شد. بقراط و کنفوسیوس از جمله کسانی بودند که برای درمان بعضی از بیماری‌ها از نیش زنبور استفاده کردند. این روش درمانی پس از این که مردم نسبت به داروهای صنعتی و شیمیایی بدبین شدند مورد استقبال قرار گرفت و با رواج در اروپا و آمریکای شمالی به اوج خود رسید. با ما همراه باشید تا در این مقاله به زنبوردرمانی بپردازیم. زنبوردرمانی یکی از آپی‌تراپی‌ها بوده که شامل استفاده از گرده افشانی زنبور، موم، عسل خالص و غذای مورد مصرف نوزادان زنبور است. به زبان دیگر زنبوردرمانی یک چاشنیِ درمانی است که معمولا در کنار درمان‌های نوین به کار می‌رود اما کسانی هم هستند که از زنبوردرمانی به عنوان تنها درمان بیماریشان استفاده می‌کنند.

زنبوردرمانی از طریق نیش زنبور در بهبودی کدام بیماری موثر است؟

نیش زنبور می تواند در بهبودی بیماری هایی مثل بیماری های خود ایمنی، ام اس، بیماری های عصبی، پینه و سختی پوست، زونا، کمردرد، اختلال اعصاب، روماتیسم و دردهای مفاصل موثر واقع شود. نیش زنبور حاوی انواع آنزیم، پروتئین ها و اسیدهای آمینه است.

ماده ای که از نیش زنبور تزریق می شود رنگی ندارد و مزه آن گاهی تلخ و گاهی شیرین است. قابل حل در آب می باشد و در صورت برخورد با هوا مانند یک کریستال سفید متمایل به خاکستری می شود.

زنبوردرمانی چگونه انجام می‌شود؟

پیش از شروع درمان باید حساسیت بیمار نسبت به نیش زنبور مورد بررسی قرار بگیرد، این عمل با استفاده از تزریق مقدار کمی نیش زنبور انجام می شود. سپس پزشک با استفاده از موچین یا انبرک زنبور را روی قسمتی که باید نیش بخورد قرار می دهد تا آن را نیش بزند. برخی افراد به جای استفاده از خود زنبور نیش آن را تزریق می کنند. نیش زنبور پس از 15 دقیقه در بدن رها می شود، سپس نیش را با موچین از پوست خارج می کنند. ممکن است در هر بار زنبوردرمانی بین 20 تا 40 نیش به فرد مورد نظر زده شود.

منبع: آسان طب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: