نتایج مطالعات بر روی داروی اتوموکستین

همانطور که گفتیم داروی اتوموکستین بر روی نوراپی نفرین در مغز  تاثیر می گذارد و مصرف آن در اختلال ADHD بسیار شایع است. تأثیر داروی اتوموکستین بر روی اختلال بیش فعالی و ADHD در دو مطالعه کنترل شده در کودکان و دو مطالعه کنترل شده در بالغین تأیید شده است. یک مطالعه ی جدید نشان داده است که داروی اتوموکستین در کاهش علایم متنوع ADHD کودکان و نوجوانان بر دارونماها و دیگر روش های درمانی ارجحیت دارد. مطالعه دیگری هم میزان پاسخ حاد به آن را ۸۱ درصد و میزان پاسخ درازمدت را ۷۸ درصد نشان داده است. در یک بررسی از داروی اتوموکستین در مقابل دیگر محرک ها برای درمان ADHD نتایج یکسان گزارش شده است و اندکی به نفع نمک های آمفتامین آهسته رهش بود. یک مطالعه جدید نشان داد که می توان در کودکان مبتلا به ADHD در صورت عدم پاسخ یا عدم تحمل دارویی داروهای متیل فنیدیت یا آمفتامین، از تیتراسیون پلکانی و متقاطع اتوموکستین استفاده کرد.

مکانیسم اثر داروی اتوموکستین

مکانیسم و روش عمل این دارو به طور دقیقی مشخص نشده است اما تصور می شود که به مهار انتخابی ناقل های پیش سیناپسی نوراپی نفرین مربوط می شود و نیمه عمر آن تقریبا 5 ساعت میباشد. داروی اتوموکستین توسط آنزیم CYP2D6 متابولیزه می شود و افرادی که این دارو را به میزان کم متابولیزه می کنند (تقریبا ۷ تا ۱۰ درصد سفیدپوستان و ۲ درصد جمعیت آفریقایی آمریکایی)، ناحیه زیر منحنی آن ها (AUC) ده برابر و اوج غلظت پلاسمایی دارو ۵ برابر افراد معمولی خواهد بود. نکته ی مهم اینجاست که به تداخل داروی اتوموکستین با دیگر داروهای مهارکننده CYP2D6 توجه داشته باشیم زیرا ممکن است این دارو برای تقویت داروهای ضد افسردگی و یا بیمار دچار ADHD و افسردگی نیز مصرف شود. بنابراین هنگام ترکیب اتوموکستین با فنوکستین، پاروکستین یا بوپروپیون باید احتیاط نمود.

منبع: آسان طب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: